نورون

با عرض سلام و عرض وقت بخیر خدمت شما دانش آموزان عزیز

امروز می‌خواهیم راجب نورون صحبت کنیم و ببینیم که نورون اصلا چی هست و کارکردش در بدن ما به چه شکلی هست.

سلول های اصلی بافت عصبی نورونها هستند.

بدن ما بدون سیستم عصبی نمی تواند کار کند،شبکه پیچیده ای که اقدامات ، رفلکس ها و احساسات ما را هماهنگ می کند.

به طور کلی ، سیستم عصبی به دو قسمت اصلی ، سیستم عصبی مرکزی (CNS)و سیستم عصبی محیطی(PNS)سازمان یافته است.

CNS مرکز پردازش بدن است و از مغز و نخاع تشکیل شده است.

سلولهای عصبی،واحدهای اساسی مغز و سیستم عصبی هستند ، سلولهایی که وظیفه دریافت ورودی حسی از دنیای خارج ، ارسال دستورات حرکتی به عضلات و انتقال و پخش سیگنالهای الکتریکی را دارند.

یک نورون چه شکلی است؟

یک تشبیه مفید این است که یک نورون را مانند یک درخت در نظر بگیریم،یک نورون دارای سه قسمت اصلی است: دندریت ها ، آکسون و جسم سلولی ، که می تواند به ترتیب به عنوان شاخه ، ریشه و تنه درخت نشان داده شود. دندریت (شاخه درخت) جایی است که نورون ، سیگنال ورودی از سلولهای دیگر را دریافت می کند.

آکسون (ریشه های درخت) ساختار خروجی نورون است،وقتی یک نورون می خواهد با یک نورون دیگر صحبت کند ، یک پیام الکتریکی به نام پتانسیل عمل در کل آکسون ارسال می کند.

جسم سلولی (تنه درخت) جایی است که هسته در آن نهفته است ، جایی که DNA نورون در آن قرار دارد و پروتئین هایی ساخته می شوند که به سراسر آکسون و دندریت ها منتقل می شوند.

نورونها با سلول های بافت های دیگر در بدن در ارتباط هستند و موجب تحریک آن ها می‌شوند.

نورونها انواع مختلفی دارند ، هم در مغز و هم در نخاع،آنها به طور کلی بر اساس محل ارگانیسم ، محل تولید و انتقال دهنده های عصبی مورد استفاده،تقسیم می شوند.

مفاهیم و تعاریف

آکسون: ساختار بلند و نازکی که در آن پتانسیل های عمل ایجاد می شود،قسمت انتقال دهنده نورون است،پس از شروع سیگنال،پتانسیل های عمل به سمت آکسون ها حرکت می کنند تا باعث آزاد شدن انتقال دهنده عصبی شوند.

دندریت: قسمت دریافت کننده نورون،دندریت ها ورودی های سیناپسی را از آکسون ها دریافت می کنند و مجموع ورودی های دندریتیک تعیین می کند که آیا نورون یک پتانسیل عمل را شلیک می کند یا خیر.

پتانسیل عمل: وقایع الکتریکی مختصری که معمولاً در آکسون ایجاد می شود و از نورون به عنوان “فعال” خبر می دهد. یک پتانسیل عملیاتی طول آکسون را طی می کند و باعث آزاد شدن انتقال دهنده عصبی به سیناپس می شود. پتانسیل عمل و انتشار ترانسمیتر متعاقب آن به نورون اجازه می دهد تا با نورون های دیگر ارتباط برقرار کند.

نورونها سلول هایی هستند که مغز و سیستم عصبی را تشکیل می دهند. آنها واحدهای بنیادی هستند که سیگنالهایی را ارسال و دریافت می کنند که به ما امکان می دهد عضلات خود را حرکت دهیم ، دنیای خارج را احساس کنیم ، فکر کنیم ، خاطرات تشکیل دهیم و موارد دیگر.

نورونهای حسی:

نورونهای حسی سلول های عصبی هستند که با ورود حسی از محیط فعال می شوند به عنوان مثال ، هنگامی که با نوک انگشتان خود یک سطح گرم را لمس می کنید ، سلول های عصبی حسی کسانی هستند که در حال شلیک و ارسال سیگنال به بقیه سیستم عصبی در مورد اطلاعاتی که دریافت کرده اند.

ورودی هایی که نورونهای حسی را فعال می کنند می توانند فیزیکی یا شیمیایی باشند ، مطابق با هر پنج حس ما هستند. بنابراین ، ورودی فیزیکی می تواند مواردی مانند صدا ، لمس ، گرما یا نور باشد. ورودی شیمیایی از طعم یا بو بوجود می آید ، که نورونها سپس به مغز می فرستند.

نورونهای حرکتی:

نورونهای حرکتی نخاع بخشی از سیستم عصبی مرکزی (CNS)هستند و به عضلات ، غدد و اندامهای بدن متصل می شوند. این نورونها تکانه هایی را از نخاع به عضلات اسکلتی و صاف منتقل می کنند (مانند عضلات موجود در معده شما) ، و بنابراین مستقیماً تمام حرکات عضلانی ما را کنترل می کنند. در واقع دو نوع نورون حرکتی وجود دارد: آنهایی که از نخاع به عضله حرکت می کنند ، نورون حرکتی پایین نامیده می شوند ، در حالی که آنهایی که بین مغز و نخاع حرکت می کنند ، نورون حرکتی فوقانی نامیده می شوند.

نورونهای حرکتی رایج ترین نوع “طرح بدن” را برای یک سلول عصبی دارند – آنها چند قطبی هستند ، هر کدام دارای یک آکسون و چندین دندریت هستند.

نورونها در مغز

در مغز ، تمایز بین انواع نورونها بسیار پیچیده تر است. در حالی که در نخاع می توانیم نورونها را بر اساس عملکرد آنها به راحتی تشخیص دهیم ، این در مغز صدق نمی کند. مطمئناً ، سلول های عصبی مغزی در پردازش حسی نقش دارند – مانند آنهایی که در قشر بینایی یا شنوایی هستند – و سایر موارد در پردازش حرکتی – مانند آنهایی که در مخچه یا قشر حرکتی هستند.

با این حال ، در هر یک از این مناطق حسی یا حرکتی ، ده ها یا حتی صدها نوع مختلف نورون وجود دارد. در حقیقت ، محققان هنوز در تلاشند تا راهی برای طبقه بندی منظم انواع عظیم سلولهای عصبی موجود در مغز ابداع کنند.

بررسی اینکه یک نورون از کدام انتقال دهنده عصبی استفاده می کند راهی است که می تواند برای طبقه بندی نورونها مفید باشد.

هر نورون در مغز شما یک کابل بلند دارد که از قسمت اصلی سلول دور می شود. این کابل ، چندین برابر نازک تر از موی انسان ، آکسون نامیده می شود و جایی است که تکانه های الکتریکی نورون دور می شوند تا توسط سایر نورونها دریافت شوند.

بسته به نوع نورون ، طول آکسونها بسیار متفاوت است – طول آنها فقط یک میلی متر است ، اما طولانی ترین آنها ، مانند آنهایی که از مغز به پایین نخاع می روند ، می توانند بیش از یک میلی متر طول داشته باشند.

برخی از آکسون ها در ماده ای چرب به نام میلین قرار دارند که همان چیزی است که ماده سفید مغز شما را سفید می کند. میلین به عنوان نوعی عایق برای آکسون ها عمل می کند و به ارسال سیگنال های آنها در مسافت های طولانی کمک می کند. به همین دلیل ، میلین بیشتر در سلولهای عصبی وجود دارد که مناطق مختلف مغز را بهم متصل می کنند ، نه در سلولهای عصبی که آکسونها در منطقه محلی باقی می مانند.

آکسون و تخریب اعصاب

در صورت آسیب دیدگی و خرابی آکسون ها ، نورونها نمی توانند به درستی ارتباط برقرار کنند. این اتفاق می تواند با آسیب عصبی و همچنین در مراحل اولیه بیماری های تخریب عصبی مانند بیماری نورون حرکتی (MND)، بیماری آلزایمر و پارکینسون اتفاق بیفتد. دانشمندان QBI در تلاشند تا فرآیندهای اساسی و ژنتیک را درک کنند.

اجزای اصلی نورون ها شامل:دندریت،پایانه آکسونی و جسم سلولی است.

پیام سلولی توسط دندریت ها دریافت شده و به جسم سلولی رفته و از آنجا به پایانه آکسون می‌رود.

نکته تستی:نورونها سلول های اصلی بافت عصبی هستند و با توجه به این نکته می‌توانیم بفهمیم که در بافت عصبی سلول های دیگری نیز وجود دارند.

در بافت عصبی،سلول هایی وجود دارند که فعالیت عصبی ندارند و به نورونها کمک میکنند که به این سلول ها،سلول های پشتیبان میگویند.

نکته تستی:در بدن پروانه مونارک نورونهایی وجود دارند که می‌توانند با شناسایی جایگاه و موقعیت خورشید در آسمان جهت مقصد را تشخصی دهند.

نکته تستی:نورونها به صورت حسی و حرکتی در بدن انسان عملکرد دارند، نورون حسی،پیام های حسی مثل درد را به دستگاه عصبی مرکزی یعنی مغز و نخاع منتشر می‌کنند و نورون حرکتی پیام های عصبی حرکتی مثل انقباض ماهیچه را به اندام های بدن منتقل میکنند.